پاریس: کابینه او روز چهارشنبه (20 ژانویه) اعلام کرد ، رئیس جمهور امانوئل مکرون عذرخواهی رسمی را به دلیل سوuses استفاده در الجزایر رد کرده است ، زیرا گزارش کلیدی خواستار “کمیسیون حقیقت” برای روشن کردن گذشته استعمار فرانسه است.

ریاست جمهوری فرانسه گفت که “سوالی برای توبه” یا “عذرخواهی” برای اشغال الجزایر یا جنگ خونین هشت ساله که به 132 سال حاکمیت فرانسه پایان داد ، ندارد.

دستیاران رئیس جمهور گفتند که پایان دادن به فرهنگ “انکار و ناگفته ها” درباره گذشته فرانسه در الجزایر مهمتر است و گفتند که ماکرون “اقدام نمادین” مصالحه را انجام خواهد داد.

بنیامین استورا ، مورخ ، مأمور رئیس جمهور برای ارزیابی پیشرفت فرانسه در مبارزه با گذشته خود ، در گزارشی روز چهارشنبه “جنگ حافظه بی پایان” بین قدرت استعمار سابق و یک کلنی محصور در “ادعاهای رقابتی (قربانی کردن)” را توصیف کرد. .

استورا چندین پیشنهاد را ارائه داد ، از جمله ایجاد “کمیسیون مشترک حافظه و حقیقت” فرانسه و الجزایر برای شنیدن شهادت افراد آسیب دیده از جنگ الجزایر و تحریک تلاش های آشتی.

جنایات انجام شده توسط دو کشور در طول جنگ استقلال الجزایر 1954-1962 همچنان موجب تیره شدن روابط دو کشور بعد از شش دهه شد.

ماکرون ، اولین رئیس جمهور متولد شده پس از دوره استعمار ، بیش از هر یک از پیشینیان خود در اعتراف به جنایات ارتکابی توسط نیروهای فرانسوی پیش رفت.

اما او در یک عذرخواهی رسمی خط را کشید ، با مخالفت شدید مخالفان راست فرانسه ، که توبه ملی را خیانت می دانند.

یکی از دستیاران رئیس جمهور ، که خواست نامش فاش نشود ، گفت که برخی از “اقدامات نمادین” برنامه ریزی شده توسط ماکرون شامل شرکت در سه روز جشن سال آینده به مناسبت شصتمین سالگرد پایان جنگ الجزایر است.

یک روز سرکوب تظاهرات الجزایری ها در فرانسه در سال 1961 است. روز دیگر یادآور “هارکی” است – الجزایری هایی که در کنار نیروهای فرانسوی در الجزایر جنگیدند و پس از جنگ مجبور به فرار شدند.

این خاطرات از جمله پیشنهادهایی بود که استورا گفت ، اعتراف به اشتباهات گذشته مهمتر از عذرخواهی است.

وراثت گربه ها

هیچ واقعه دیگری در تاریخ استعمار فرانسه به اندازه جنگ الجزایر تأثیر عمیقی بر روان ملی نداشته است.

بیش از یک میلیون سرباز فرانسوی درگیری دیده اند که صدها هزار نفر در الجزایری جان خود را از دست داده اند.

در زمان مبارزات انتخاباتی برای ریاست جمهوری در سال 2017 ، ماکرون با بیان اینکه استعمار الجزایر “جنایتی علیه بشریت است” حق را به هم زد.

یک سال بعد ، وی اذعان کرد که فرانسه نظامی را تحریک کرده است که شکنجه را در طول جنگ الجزایر تسهیل می کند ، پذیرش نادر در کشوری که مدتها استعمار الجزایر به آن خیرخواهانه تلقی می شده است.

سیلوی تینو ، مورخ ، به خبرگزاری فرانسه گفت: “در فرهنگ سیاسی فرانسه ، ضد استعمار همیشه یک جنبش افراطی بوده است.”

وی افزود: “یک اعتقاد عمیق وجود دارد که جمهوری فرانسه نیرویی برای همیشه است و فرصت انتقاد از آنچه را که به نام جمهوری انجام می شود ، خنثی می کند.”

“حقیقت و آشتی”

سرکوب فرانسه از جنبش استقلال طلبی الجزایر ، از جمله استفاده لیبرال آن از شکنجه ، کینه و کینه عمیقی را به جا گذاشته است که ماکرون آن را با موضوع رادیکالیزاسیون در میان مهاجران نسل دوم و سوم آفریقای شمالی پیوند داده است.

اما شکایت های طولانی مدت از کشورهای دیگر نیز وجود دارد.

پس از استقلال ، صدها هزار مهاجر اروپایی ، از ترس مجازات ، به فرانسه گریختند.

در همین حال ، بسیاری از هارکی ها در معرض رحمت linch-linch قرار گرفتند ، در حالی که کسانی که به فرانسه فرار کردند در اردوگاه های جنگ جهانی دوم مورد بازداشت قرار گرفتند.

ماكرون در ماه نوامبر در گفتگو با مجله Jeune Afrique ، فرانسه را چنین توصیف كرد: “در چیزی شبیه آونگ بین دو موقعیت: معذرت خواهی و توبه از یك طرف ، و انكار و غرور ، از سوی دیگر”.

وی گفت: “در مورد من ، من حقیقت و سازش را دوست دارم.”

برخی از پیشینیان ماکرون نیز اقداماتی را برای شکستن دیوار سکوت گذشته فرانسه در الجزایر انجام داده بودند.

ژاک شیراک کشته شدن غیرنظامیان در شهر ستیف را در سال 1945 و فرانسوا اولاند “رنج” ناشی از استعمار را تأیید کرد.