واشنگتن: مذاکره کننده برجسته آمریکایی برای توافق هسته ای ایران و شاهین آزمایش شده جنگ علیه روسیه در روز شنبه (16 ژانویه) به سمت های برتر در وزارت امور خارجه جو بایدن رئیس جمهور منتخب منصوب شد ، که نشانگر بازگشت به رویکرد سنتی تر و چندجانبه است پس از ریاست جمهوری آشفته دونالد ترامپ.

وندی شرمن ، که واسطه توافق ایران با باراک اوباما بود و تحت توافق نامه بیل کلینتون با کره شمالی توافق هسته ای را انجام داد ، به عنوان معاون وزیر خارجه منصوب شد.

ویکتوریا نولاند ، دیپلمات پیشین شغلی که به دلیل حمایت شدید از معترضان اوکراینی که خواهان برکناری رئیس جمهور روسیه هستند ، شناخته می شود ، به عنوان معاون وزیر امور خارجه ، سومین پست وزارت خارجه برای دیپلماسی روزانه آمریکا ، معرفی شده است.

بایدن گفت که نامزدهای وزارت امور خارجه “برخی از تعیین کننده ترین دستاوردهای امنیت ملی و دیپلماتیک را در آخرین حافظه تأمین کرده اند.”

بایدن در بیانیه ای گفت: “من اطمینان دارم كه آنها از تجربه و مهارت های دیپلماتیک خود برای بازگرداندن رهبری جهانی و اخلاقی آمریكا استفاده خواهند كرد. آمریكا بازگشته است.”

بخوانید: بایدن مشاور علمی کاخ سفید را معرفی می کند ، دفتر را به سطح کابینه ارتقا می دهد

تیم وزارت امور خارجه با آنتونی بلینکن ، وزیر امور خارجه که جلسه تأیید وی قرار است روز سه شنبه ، در آستانه تحلیف بایدن ، کار خواهد کرد.

بلینکن گفت: “آمریکا در بهترین حالت خود هنوز ظرفیت بیشتری نسبت به سایر کشورهای روی زمین برای بسیج دیگران برای مقابله با چالش های زمان ما دارد.”

این خوش بینی در حالی رخ می دهد که شک و تردیدها در مورد رهبری ایالات متحده در روزهای رو به کاهش ترامپ پس از آنکه حامیان وی در 6 ژانویه به منظور جلوگیری از صدور گواهینامه پیروزی بایدن ، اقدام به سرقت از پایتخت کردند.

به عنوان نشانه ای از اولویت های دولت بایدن ، اوزرا زیا ، دیپلمات باسابقه به عنوان معاون وزیر امنیت داخلی ، دموکراسی و حقوق بشر منصوب شده است ، این سمت خالی مانده است ، به استثنای مقامات مسئول برای 4 سال کامل ترامپ. .

از برجسته ترین مناصب ، سخنگوی وزارت امور خارجه ، ند پرایس ، پیشکسوت سیا ، که در فوریه 2017 موج زد وقتی گفت که نمی تواند زیر نظر ترامپ با وجدان مناسب خدمت کند ، خواهد بود.

انتظار می رود پرایس ، سخنگوی پیشین شورای امنیت ملی ، جلسات توجیهی تلویزیونی روزانه را از سر بگیرد ، قطعه ای یک بار از دیپلماسی ایالات متحده که در زمان ترامپ متوقف شد.

بخوانید: بایدن کابینه ای برای دبیران تجارت و کار ایجاد می کند

بخوانید: بایدن از تیم متنوعی که متهم به برنامه بلند پروازانه آب و هوا هستند ، رونمایی کرد

تغییر در رویکرد

در جریان وزیر خارجه خارج از کشور مایک پمپئو ، طرفدار سرسخت ترامپ ، ایالات متحده به شدت با ایران و چین مخالفت ، به شدت از اسرائیل حمایت کرد و ضمن اعمال تحریم های مسکو ، برای بهبود روابط با ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه بازی کرد.

نامزدی شرمن نشانه واضح دیگری است مبنی بر اینکه بایدن می خواهد به توافق نامه ای که بر اساس آن برنامه هسته ای خود را در ازای قول تخفیف تحریم ها به شدت کاهش داده ، بازگردد.

ترامپ این معامله را در سال 2018 کنار گذاشت و تحریم های گسترده ای را علیه آنچه بسیاری از ناظران به عنوان یک تلاش ناموفق برای سرنگونی رژیم معنوی شیعه می دانستند ، اعمال کرد.

شرمن در روایتی غیرمعمول شخصی از مذاکرات شدید خود در وین ، در سال 2018 در مورد اینکه چگونه ایرانیان ، با تاکتیک های آشنا ، به یک نقطه اختلاف جدید اشاره کردند ، درست به نظر می رسید معامله آماده است.

وی گفت که او در آستانه گریه است و ایرانیان در سکوت مبهوت مانده و اعتراض خود را پس گرفتند.

وی نوشت: “این زمانی است که او جایی را برای من دزدید. وقتی ارزش هایی مانند اصالت ، پشتکار و تعهد را در میز مذاکره وارد می کنید ، هم در محل کار و هم در زندگی شخصی ، بسیار قدرتمند هستید.”

شرمن و نولاند هر دو به تأیید سنا احتیاج دارند ، که پس از تسلط حزب دموکرات بایدن بر مجلس عوام پس از دور دوم انتخابات در جورجیا ، آسان تر به نظر می رسد.

با این حال ، نولاند با مخالفت برخی از فعالان چپ روبرو شد. او مشاور معاون رئیس جمهور هاوک دیک چنی بود ، اگرچه وی از منتقدان جدی ترامپ نیز بود.

در مکالمه 2014 که تصور می شد توسط روسیه ضبط شده است ، شنیده شد که نولاند اتحادیه اروپا را با کلمات توهین آمیز نادیده می گیرد زیرا در بحران اوکراین خواستار حمایت قوی تر از روسیه است.

سال گذشته در مقاله ای در امور خارجه ، نولاند گفته بود كه دولت بعدی باید “سیاست فعالی” را برای تحت فشار قرار دادن روسیه دنبال كند ، اگرچه دستی برای بازپرداخت روابط به پوتین باز می كند – اگرچه او نسبت به این مشكوك بود تغییر خواهد کرد

وی نوشت: “چنین رویکردی هزینه رفتارهای تهاجمی پوتین را افزایش می دهد ، دموکراسی ها را ایمن تر نگه می دارد ، و حتی می تواند باعث شود که مردم روسیه تقدیرگرایی خود را در مورد چشم انداز آینده بهتر زیر سوال ببرند.”