ناتینگهام: اگرچه ورزشکاران دلیل به تعویق انداختن بازی های المپیک توکیو در سال 2020 را به طور گسترده پذیرفته اند ، اما سال ساده ای نبوده است. اگر بسیاری این راه حل را دلخراش می دانند ، تا حدودی به این دلیل است که همه مطمئن نیستند که امسال می توانند شرکت کنند.

از آن زمان ، چندین نفر بازنشسته شده اند. ریسا شینابه بازیکن والیبال بانوان ژاپنی که در سال 2012 به مدال برنز دست یافت ، ترس از عدم توانایی در حفظ وضعیت خود را یکی از دلایل این امر عنوان کرد.

حفظ شرایط جسمی ، تمرکز ذهنی و انگیزه در طول 15 ماه یک چالش بزرگ برای ورزشکاران است.

بخوانید: نظر دهید: با ادامه تأخیر در میزان واکسیناسیون ، خطر ابتلا به COVID-19 در المپیک در ژاپن

برای کسانی که در توکیو شرکت می کنند ، اعلامیه اخیر مبنی بر اینکه ممکن است شش روز ضمانت ورود از برخی کشورها از جمله انگلیس انجام شود ، ضربه دیگری وارد کرده است. این یک فشار اضافی نه تنها برای ورزشکاران ، بلکه همچنین برای کارکنان پشتیبانی آنها است.

بازیکنان تنیس که در مسابقات اوپن استرالیا در سال 2021 شرکت می کنند با شرایط مشابهی روبرو هستند. برخی موفق شدند برای مدت محدودی تمرین کنند. برخی دیگر به دلیل مثبت بودن آزمایش پرواز ورودی COVID به مدت 14 روز در اتاق های هتل خود بودند.

رسانه های اجتماعی مملو از بازیکنان تنیس بود که با استفاده از مبلمان هتل و پنجره های اتاق روش های ابتکاری برای ورزش ابداع کردند. ممکن است رسانه ها این حکایات را دوست داشته باشند ، اما این شرایطی است که قبل از COVID غیر قابل تصور بود. و در روزهای قبل از مسابقات در توکیو ، کمتر از حد مطلوب خواهند بود.

تنظیم آموزش

پس از به تعویق افتادن سال گذشته ، بدون شک برنامه های آموزشی لغو و بازنویسی شدند ، به طور بالقوه چندین برابر.

ادامه عدم اطمینان و لغو مسابقات قبل از بازی ها برنامه ریزی را دشوار می کند. مربیان ورزشکارانی که به توکیو می روند در حصول اطمینان از اینکه برنامه های آموزشی نتایج عالی را در طول بازیهای المپیک که در 23 ژوئیه آغاز می شود ، به سختی انجام داده اند.

بخوانید: خواندن عالی: با حداکثر احتیاط ، ورزشکاران متصل به المپیک امیدوارند که نمایش با وجود خطرات سلامتی ادامه یابد

برخی از تیم های ملی ممکن است برنامه ریزان را در نظر داشته باشند که نوعی خود انزوا را اعمال کنند و برنامه های سفر خود را متناسب با آن تنظیم کنند. با این حال ، برای بسیاری از افراد ، با توجه به محدودیت زمانی دقیق در برنامه های آموزشی و مسابقات ، این امر ممکن نبوده است.

تحقیقات انجام شده در سال قبل نشان داده است که قرنطینه شدن برای جمعیت بر سلامت روان ما تأثیر می گذارد. مردم از افسردگی ، استرس ، اضطراب و عصبانیت رنج برده اند ، به ویژه کسانی که آسیب پذیرتر هستند.

ورزشکاران نخبه یک گروه آسیب پذیر محسوب نمی شوند ، اما با این وجود نشان داده شده است که آنها اختلالات و علائم روانی را با سرعت مشابه یا بالاتر از افراد غیر ورزشکار تجربه می کنند. عدم اطمینان مداوم و قرنطینه قریب الوقوع احتمالاً باعث تشدید سطح اضطراب می شود.

این می تواند منجر به خستگی بیشتر ، مشکلات یادگیری بیشتر و اختلالات خواب شود. با نزدیک شدن به زمان بازی ها ، شاید لازم باشد ورزشکاران بیش از آنچه در گذشته داشتند به حمایت روانی اعتماد کنند. با این حال ، چنین حمایتی ممکن است در دسترس همه ورزشکاران رقیب نباشد.

عوامل جدید محیطی

خواب ناکافی یک مشکل شناخته شده در بین ورزشکاران نخبه است. مطالعات نشان می دهد که 50 تا 78 درصد از اختلالات خواب رنج می برند.

فضای ناآشنا برای خواب ، مسافرت های طولانی و جلسات تمرینی و مسابقه هایی که دیر یا زود در روز برنامه ریزی شده اند و ممکن است ورزشکاران به آن عادت نکنند ، کمکی نمی کند – و همچنین به مدت شش روز محدود به اتاق هتل نیستند.

بخوانید: نظر دهید: نائومی اوساکا ، ستاره تنیس نشان داده است که ورزشکاران کالا نیستند

معمولاً ورزشكاران بر اساس استقامت و قدرت در روزها یا هفته های منتهی به مسابقات بار تمرین خود را كاهش می دهند.

این استراتژی ضمن اطمینان از حفظ یا بهبود عملکرد بعدی ، به آنها امکان می دهد تا از خستگی تمرین بهبود یابند.

این استراتژی که به نازک شدن معروف است بسیار فردی است و احتمالاً تحت تأثیر یک دوره قرنطینه قرار خواهد گرفت. البته مگر اینکه ورزشکاران در اتاق های خود به ورزش هایی مانند تردمیل ، دوچرخه ورزشی یا وزنه دسترسی داشته باشند.

به عنوان مثال ، در بعضی از ورزش ها ، شنا یا تیراندازی ، ورزشکاران به راحتی نمی توانند در اتاق هتل تمرین کنند. البته آنها می توانند با شرطی سازی ادامه دهند ، اما نه آماده سازی واقعی.

سطح استرس را می توان با دانستن اینکه رقبای نزدیک که با اقدامات قرنطینه ای یکسان روبرو نیستند ممکن است دسترسی کامل به امکانات اصلی داشته باشند ، تشدید می شوند.

بسیاری از ورزشکاران احتمالاً قبل از ورود به سیستم تهویه هوا برای آموزش بدن خود برای مقابله با شرایط گرم و مرطوب تابستان ژاپن استفاده کرده اند. در جولای و آگوست ، دما از 28 درجه سانتیگراد تا 31 درجه سانتیگراد با رطوبت نسبی بالاتر از 60 درصد است.

برای کار با تهویه گرما ، باید این کار را تا حد امکان نزدیک به مسابقه انجام دهید ، بدون اینکه روی تمرین و ریکاوری قبل از مسافرت و مسابقه تأثیر بگذارد.

ورزشکاران معمولاً در یک محیط رقابتی تمرینات نهایی را انجام می دهند که اگر مجبور باشید شش روز را در اتاق هتل با تهویه هوا بگذرانید ، این امکان وجود ندارد.

بخوانید: نظر دهید: المپیک توکیو سیراب می شود ، در صورت ادامه رویدادها بی صدا می شوند

بخوانید: نظر دهید: قطع درختان در یویوگی ناامیدی های جدیدی را در المپیک توکیو ایجاد می کند

با این حال ، آنها می توانند به بهترین وجه از اتاقهای هتل خود استفاده کنند و به جای ورزش پس از آن ، وان های آبگرم داشته باشند تا واکنش فیزیولوژیکی مربوط به گرما را ایجاد کنند.

در نهایت ، عدم توانایی آموزش به مدت شش روز منجر به اصطلاح اثرات آموزش نخواهد شد: معمولاً دو هفته یا بیشتر طول می کشد تا چنین خسارات جسمی قابل توجه باشد.

با این حال ، یک قرنطینه شش روزه می تواند از آمادگی نهایی جلوگیری کند ، این تفاوت بین کسب مدال و دست خالی رفتن به خانه است.

اختلاف بین این دو در سطح المپیک فوق العاده کم است.

کیتی گریگس مدرس ارشد مهندسی ورزش در دانشگاه ناتینگهام ترنت است. این نظر اولین بار ظاهر شد در مکالمه