سنگاپور: در جریان اجلاس سازمان ملل به مناسبت پنجمین سالگرد توافق آب و هوایی پاریس در 12 دسامبر ، دبیرکل آنتونیو گوترش از رهبران ملی خواست “وضعیت اضطراری آب و هوا” را اعلام کنند.

وی شکایت داشت که کشورهای G20 50 درصد بیشتر از انگیزه های خود برای COVID-19 را به بخشهای مرتبط با سوختهای فسیلی نسبت به آنهایی که از انرژی کم کربن استفاده می کنند ، هدف قرار داده اند.

در حقیقت ، برخی معتقدند كه كشورهای G20 امروزه كشورهای پیشرفته ای هستند زیرا آنها سوخت های فسیلی را سوزانده و به بیشترین میزان انتشار كربن مصنوعی كه باعث تغییر آب و هوا می شود ، كمك می كنند.

بیشترین استدلال می کنند که بار اخلاقی G20 برای پشتیبانی از اقدامات سازگاری و تخفیف در سراسر جهان ، به ویژه در کشورهای در حال توسعه ، بر عهده G20 است.

بخوانید: نظر دهید: پنج سال پس از توافق نامه پاریس ، جهان باید از نظر اقدامات آب و هوایی جاه طلب شود

بخوانید: نظر: صادرکنندگان بزرگ نفت و زغال سنگ پس از پنج ساله شدن توافق نامه پاریس با محاسبه روبرو می شوند

تعداد انتشار گازهای متان و دی اکسید کربن

به عنوان دانشمندی که در حال بررسی وضعیت آب و هوای زمین است ، اولین غریزه من جستجوی شواهدی است که نشان می دهد کشورهای ثروتمند امروز بیشترین انتشار کربن را در جهان دارند.

براساس داده های موجود در دسترس عموم از OurWorldinData.org ، هفت اقتصاد برجسته ای که بیشترین میزان دی اکسید کربن را از 1751 تا 2017 (قبل از انقلاب صنعتی) منتشر کرده اند عبارتند از: ایالات متحده (399 میلیارد تن) ، کشورهای اتحادیه اروپا (353 میلیارد تن) ، چین (200 میلیارد تن) ، روسیه (101 میلیارد تن) ، ژاپن (62 میلیارد تن) ، هند (48 میلیارد تن) و کانادا (32 میلیارد تن).

آنها همچنین از نظر تولید ناخالص داخلی (GDP) در سال 2019 در میان هشت اقتصاد برتر قرار دارند.

با این حال ، دی اکسید کربن تنها گاز گلخانه ای ساخته شده توسط بشر نیست که باعث تغییرات آب و هوایی می شود. بر اساس گزارش ارزیابی پنجم و نهایی هیئت بین دولتی تغییر اقلیم ، اگرچه 76٪ از متان را تشکیل می دهد ، اما متان هنوز 16٪ از انتشار گازهای گلخانه ای سالانه 49 گیگاوتون معادل دی اکسید کربن را تشکیل می دهد.

اگرچه جامعه بشری سالانه بسیار کمتر از دی اکسیدکربن متان ساطع می کند ، اما متان طی یک دوره 100 ساله حدود 30 برابر انرژی تابشی بیشتری جذب می کند ، به این معنی که یک تن متان برای پتانسیل 100 ساله خود تقریباً معادل 30 تن دی اکسید کربن است برای گرم شدن کره زمین.

چگونه تغییرات آب و هوایی می تواند شام شما را تغییر دهد؟ به یک متخصص گوش دهید که آن را در پادکست گفتگوی آب و هوا تقسیم کرده است:

از آنجا که امروز حدود نیمی از متان انسانی از طریق کشاورزی تأمین می شود و این قسمت در دوران پیش از صنعتی حتی بیشتر بود ، حتی جوامع ارضی باستان نیز باید مسئول انتشار گازهای متان باشند.

اما اینکه جدول زمانی باید به چه دور پیش رود مشخص نیست. انقلاب کشاورزی در حدود 12000 سال پیش اتفاق افتاد ، زمانی که بشر تا حد زیادی شیوه زندگی شکارچیان و جمع آوری کنندگان را کنار گذاشت و شروع به کاشت محصولات و چرای حیوانات کرد.

ملتهای مدرن بعد از هزاره ها بعد شکل گرفتند. حتی در آن زمان ، اطلاعات مربوط به تولید محصولات کشاورزی در جوامع مختلف در بیشتر تاریخ جمع آوری یا حفظ نشده است.

بخوانید: نظر دهید: جنگل ها را ذخیره کنید یا 4 اتاق درست کنید؟ این یک بازی جمع صفر نیست

بخوانید: نظر دهید: اجازه دهید مناطق سبز سنگاپور رشد کنند

در حال توسعه کشورها “انتشارات كشورهاي توسعه يافته را آلوده خواهد كرد”

انتشار گازهای گلخانه ای فعلی به همان اندازه انتشارات گذشته برای تغییرات آب و هوایی مهم است.

کشورهای G20 شامل اقتصادهای بزرگ و درحال ظهوری هستند که در سالهای اخیر سریعترین رشد را داشته اند ، مانند چین ، هند ، آفریقای جنوبی ، برزیل ، عربستان سعودی و اندونزی که تا سال 2100 همچنان گازهای گلخانه ای زیادی منتشر می کنند. و بعد از.

برای بقیه این قرن ، بسیاری از کشورهای آسیایی ، آمریکای جنوبی و آفریقا خارج از G20 نیز انتظار می رود که صنعتی سازی و تولید محصولات کشاورزی خود را تسریع کنند.

برخی از اقتصاد آینده آنها بدون شک آنقدر بزرگ خواهد بود که اعضای G20 را به چالش بکشد. کشورهای غیر G20 با هم اکنون حدود 27 درصد از تولید ناخالص داخلی جهانی را در سال 2019 تشکیل می دهند ، بزرگتر از اقتصاد پیشرو G20 ، ایالات متحده ، که حدود 16 درصد است.

اگر آنها همچنان به استفاده از سوخت های فسیلی ، به ویژه گاز طبیعی که پاک تر از زغال سنگ و نفت است ، ادامه دهند و به تولید محصولات متان ادامه دهند ، تاریخ آینده نشان می دهد که چگونه یک گروه پیشرو ملت ها که گازهای گلخانه ای منتشر می کنند ، توسط گروه دیگری جایگزین شده است. گروه

با برنامه ریزی مناسب ، می توان تلاشهای تعدیل کننده را به گونه ای تنظیم کرد که هزینه کمتری از هزینه های سازگاری پیش بینی شده داشته باشد تا از تلفات احتمالی جان و مال جلوگیری شود و در حالات تغییر آب و هوا در آینده خدمات اکوسیستم آسیب دیده جایگزین شود.

بنابراین منافع اقتصادی کشورهای غیر G20 است که امروز بخشی از هزینه های خود را برای انرژی های تجدید پذیر و کشاورزی پایدار تأمین کنند.

بخوانید: نظر دهید: جو بایدن در لحظه اساسی برای اقدام در زمینه آب و هوا روی کار می آید. می توانید تحویل دهید؟

بخوانید: نظر دهید: حرکت چین به اقدام آب و هوا نشان دهنده ورود “ابرقدرت ترکیبی” است

مسئولیت شرکت برای استفاده از سوخت های فسیلی

ما غالباً ملتها را مجسم می کنیم گویا آنها از نظر اخلاقی مسئولیت عملی مشابه افراد را دارند. اما مردمی که امروز ملتی را می سازند با قرن ها پیش کاملاً متفاوت هستند.

اینکه بگوییم امروز شهروندان یک ملت از میوه های نسل های گذشته بهره مند می شوند – و بنابراین وزن اخلاقی اجدادشان را به ارث می برند – این واقعیت را نیز نادیده می گیرد که این میوه ها به دلیل تجارت بین الملل به نفع افراد خارج از مرزهای آن کشور بوده است.

به عنوان مثال ، در اوایل دهه 1800 ، یک کارخانه بخار سازی در انگلیس ذغال سنگ را برای انرژی سوزاند و منسوجاتی تولید کرد که به سراسر دنیا صادر و مورد استفاده قرار می گرفت.

بعلاوه ، در قرن نوزدهم و بیشتر قرن بیستم ، سوختهای فسیلی تنها منبع انرژی در مقیاس بزرگ از نظر فنی بوده و از نظر تجاری در دسترس بوده که می تواند به طور قابل اعتماد کل صنایع را تقویت کرده و سطح زندگی را بالا ببرد.

از این نظر ، انتشار کربن تاریخی “شر اجتناب ناپذیری” در پیگیری رشد اقتصادی بوده است.

(همچنین فراموش نکنیم که اولین نتایج علمی که شواهدی از اثرات گرمایش کره زمین بر دی اکسید کربن را ارائه می دهند تا سال 1896 توسط شیمی دان سوئدی Svante Arenius منتشر نشد ، مدتها پس از آنکه سوخت های فسیلی به طور گسترده در سراسر جهان گسترش یافت جهان.)

به همین ترتیب ، ما همچنین باید انتظار داشته باشیم كه کشورهای فقیرتر اگر امروز هیچ كمك فنی یا اقتصادی برای دسترسی به منابع تجدیدپذیر انرژی دریافت نكنند ، به استفاده از سوخت های فسیلی ادامه دهند.

بخوانید: نظر دهید: سنگاپور می تواند الگویی برای شهرهای خنک در جهان سوزان باشد

بخوانید: نظر دهید: واردات برق از مالزی کار خوبی است

ملت های G20 در حال حاضر تعهدات اقلیمی را می سازند

انتساب به اقتصادي كه هزينه هاي انتشار گازهاي تاريخي را تحميل كند غير ممكن به نظر مي رسد.

خبر خوب این است که یک توافق کلی وجود دارد که کشورهای G20 باید بیشتر بار اقتصادی و فناوری تغییرات آب و هوایی را تحمل کنند ، مانند اکثر چالش های جامعه جهانی ، زیرا منابع لازم برای انجام این کار را دارند. این یکی از طولانی ترین قراردادهای اجتماعی از نظر اقدام اقلیمی است.

در همان زمان ، کشورهای غیر G20 نیز باید مسئولیت پذیر عمل کنند ، زیرا آنها از قبل آگاه هستند که انتشار گازهای گلخانه ای باعث گرم شدن کره زمین می شود. آنها باید به طور فعال از جنگل ها محافظت کنند ، منابع انرژی تجدیدپذیر را دنبال کنند و با کمک G20 کشاورزی پایدار را اتخاذ کنند.

اتحادیه اروپا و چین ، دومین و سومین بزرگترین عامل انتشار دی اکسیدکربن ، پیشگام اقدامات جاه طلبانه آب و هوا در 75 امین مجمع عمومی سازمان ملل متحد هستند.

بخوانید: نظر دهید: در این فصل مه کمی دود کنید – اما آتش سوزی در اندونزی بیداد می کند

ایالات متحده به عنوان بزرگترین منبع تجمعی به زودی تحت ریاست جمهوری جدید ، آماده بازگشت به توافقنامه پاریس 2015 است.

از دیدگاه عمل گرایانه ، عدالت اقلیمی درصورتی مناسب است که کشورها بتوانند به طور جدی اقدام به اقلیم کنند و از طرف همه ما برای محافظت از جهان واحدی که در آن زندگی می کنیم سرمایه گذاری کنند.

کوه تیه یونگ دانشیار دانشکده یادگیری و تجربه مادام العمر ، دانشگاه علوم اجتماعی سنگاپور است. در سال 2013 ، وی به عنوان یک بازرسان متخصص پنجمین گزارش ارزیابی هیئت بین دولتی تغییر اقلیم خدمت کرد.