WINNIPEG ، کانادا: هیئت بین دولتی تغییرات آب و هوا (IPCC) دوشنبه (9 آگوست) جامع ترین گزارش خود در زمینه تغییرات آب و هوایی در سال 2013 را منتشر می کند. این اولین گزارش از چهار گزارش منتشر شده در آخرین چرخه ارزیابی IPCC خواهد بود. ، با گزارشات بعدی در سال 2022.

طی هشت سال گذشته ، دانشمندان آب و هوا روش هایی را که برای اندازه گیری جنبه های مختلف آب و هوا و مدل سازی (یا طراحی) آنچه ممکن است در آینده رخ دهد ، استفاده کرده اند. آنها همچنین در حال تماشای تغییراتی هستند که درست جلوی چشم ما آشکار شده است.

این ارزیابی به روز سه ماه قبل از گردهمایی رهبران جهان در گلاسکو اسکاتلند صورت می گیرد تا راه هایی را برای اجتناب از بدترین اثرات تغییرات آب و هوایی و تمدید تعهدات خود برای کاهش گازهای گلخانه ای بیابند. این نیز در شرایطی است که یک سال دیگر موج شدید گرما ، خشکسالی ، آتش سوزی جنگل ها ، سیل و طوفان رخ می دهد.

این گزارش بهترین اطلاعات ممکن را در مورد علوم فیزیکی تغییرات آب و هوا ، که برای برنامه ریزی بلندمدت در بسیاری از بخش ها ، از زیرساخت ها تا انرژی تا مراقبت های اجتماعی ضروری است ، در اختیار سیاست گذاران قرار می دهد. در اینجا پنج مورد را باید در گزارش جدید جستجو کرد.

1. آب و هوا برای افزایش دی اکسید کربوهیدریک چقدر حساس است؟

سطح دی اکسید کربن (CO2) اتمسفر در حال حاضر بیشتر از 800000 سال گذشته است و در مه 2021 به 419 قسمت در میلیون (ppm) می رسد. میانگین دمای جهان با افزایش هر غلظت CO2 در اتمسفر افزایش می یابد ، اما میزان افزایش آن بستگی به بسیاری دارد. عوامل.

دانشمندان آب و هوا از مدل هایی استفاده می کنند تا دریابند که وقتی غلظت CO2 از سطح پیش از صنعت دو برابر می شود – از 260 ppm به 520 ppm – گرمتر است – مفهومی به نام “حساسیت به آب و هوا”. هرچه آب و هوا حساس تر باشد ، انتشار گازهای گلخانه ای سریعتر باید محدود شود تا زیر 2 درجه سانتیگراد بماند.

مدلهای اقلیمی قدیمی تخمین می زنند که دو برابر شدن CO2 در اتمسفر باعث افزایش دما از 2.1 به 4.7 درجه سانتیگراد می شود.

جدیدترین مجموعه مدلهای آب و هوایی ، با نام CMIP6 ، دامنه را تا 1.8 تا 5.6 ​​درجه سانتیگراد افزایش داده است ، که به این معنی است که آب و هوا حداقل به اندازه مدلهای قبلی به دو برابر دی اکسید کربن حساس است ، اما ممکن است حتی بیشتر حساس باشد.

این محدوده تحت تأثیر عدم قطعیت در تعدادی از عوامل اقلیمی ، از جمله بخار آب و پوشش ابر ، و چگونگی افزایش یا کاهش اثرات گرمایش قرار دارد.